Bu çalışmanın amacı psikoterapi alanında git gide daha çok gereksinim duyulan bir yaklaşım olan öyküsel terapi yaklaşımını ortaya çıkışı, işlerliği ve diğer terapi yaklaşımlarından farklılığı, katkıda bulunan önemli isimleri, temel teknikleri ve ek teknikleri, terapötik süreç ve amacı, terapistin işlev ve rolleri, önemi ve gereklilikleri bazında incelemektir. Geleneksel psikoterapi yaklaşımlarından farklı olarak 21. Yüzyılın dayandığı temel felsefi görüş üzerine şekillendirilmiştir. Bu noktada II.Dünya Savaşından sonra etkisini arttıran postmodernizmden etkilenmiştir hatta postmodernizm felsefesine paralel şekilde geliştirilmiştir. Öyküsel terapi “Dil” ve “Baskın Söylemler”i temel odak noktası haline getirerek bireyin hayatındaki etkilerinin öneminin kavranmasına yardımcı olmuş ve terapi süreci bu farkındalık ekseninde geliştirilmiştir.
Değişik nedenlerle (hastalık, travma, kayıplar vb.) terapiye başvuran bireyin çoğu kendilerine dair olumsuz bir tutum(kendini suçlama, pişmanlık, kötü huylu olma, yanlış kararlar alma..vb.) geliştirmişlerdir. Eğer bireyler yaşadıkları travmaları içselleştirirlerse o zaman problemler problem olmaktan çıkar ve kişilerin kendilerinin problem haline dönüştüğü yanılsamasına kapılırlar ve hikayelerindeki problemlerin odakları bizzat kendileri haline gelmiş olur. En nihayetinde bu hatalı hikayeler bireylerin hayatları haline gelerek sıklıkla tekrar ederler. Öyküsel Terapi bu hikaye yapılarının bozulup yeni hikaye yapılarının oluşmasını sağlamayı hedef edinen en işler terapi yaklaşımlarındandır.
Tüm anlatımın sonunda üç farklı vaka örneği incelenmiş olup kuramsal çerçeve ve terapi süreci örneklendirilmiştir. Bu örneklemeler sayesinde edineceğiniz tüm bilgiler somutlaştırılmış ve terapi süreci boyunca oluşacak herhangi bir karmaşıklığın ve yanlış anlaşılmanın önüne geçilmiş olacaktır.
