به عنوان یکی از دانشجوهای اولین دوره مهندسی نرم افزار دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)، این شانس رو داشتم که به همراه گروهی دیگه از همکلاسی هام، جزء اولین کسانی باشیم که زبان برنامه نویسی (در اون موقع) خیلی جدید جاوا رو یاد گرفتم. مدتی بعد، دانشکده کامپیوتر تصمیم گرفت که یک درس یک واحدی کارگاه رو که خیلی برای دانشجوها مطالب مفیدی نداشت، تبدیل کنه به درس جاوا. و این شد اولین تجربه تدریس رسمی من تو دانشگاه، در حالی که هنوز خودم دانشجوی کارشناسی بودم و بعضی از دانشجوهام، هم ورودیهای خودم! ...نمیدونم...

شاید تازگی و زیبایی جاوا بود (در مقایسه با/بعد از سالها کلنجار رفتن با بیسیک و پاسکال و سی و سی پلاس پلاس)، یا شاید این تجربه قشنگی بود که برای من شد اولین تجربه تدریس تو دانشگاه، یا شاید خصوصیات خاص و بدیعش بود بهمراه انسجامش در کد زدن، یا شاید... هرچی بود، ابزار دست من موند و هنوزم که هنوزه نتونستم به هیچ چیز دیگه ای که بعد از اون اومد سوئیچ کنم. شاید هم تعصب من صرفاً از روی علاقه شخصی من باشه، ولی این زبان واقعاً زیباست! و من در سالهای گذشته، بیشتر از هر موضوع دیگری، در دروس/سخنرانی ها/کارگاه ها/ارائه ها، توی دانشگاه ها/کالج ها تدریسش کردم و همیشه از کار کردن با/تدریس اون لذت بردم. ولی...

متأسفانه مراجع فارسی خیلی خوبی واسه این درس وجود نداشته یا شاید خوب تدریس نشده، یا شاید هم کار با زبانها و محیطهای برنامه نویسی دیگه مثل سی شارپ، راحتتر به نظر میومده که تعداد برنامه نویس جاوای کمی تو کشور ما (به نسبت دیگر زبانها و تکنولوژیها) وجود داره. بنابراین، من تمام تجارب تدریسم در بیست سال گذشته رو جمع کردم و سعی کردم این درس رو بسازم تا نه فقط دانشجوهایی که سر کلاسم هستن، بلکه همه علاقه مندان به جاوا، بتونن هنر برنامه نویسی با این زبان رو به سادگی یاد بگیرن و (اگه سبک تدریس من رو دوست داشتن،) به بقیه هم یاد بدن. پس اگه شما هم دوست دارین برنامه نویسی جاوا رو یاد بگیرین، فرصت رو از دست ندین چون این درس، قدم اول رو برمیداره و شما رو با مقدمات کار آشنا میکنه: مقدمه ای بر برنامه نویسی جاوا!